Donderdagochtend 08.53 uur. Hijgend kom ik aan in mijn praktijk. Ik laat mijn spullen vallen, plof neer in een heerlijke hangstoel en laat een traantje. Een traan van pure moeheid. Er is niks gebeurd of aan de hand, ik ben gewoon moe. En dat voor 09.00 uur ‘s morgens.
Ik ben moe door de zolderverbouwing en de daarbij behorende troep, schoonmaakacties en mensen in mijn huis. Moe van de al weken vroege tijdstippen waarop ik tegenwoordig gewekt wordt. Weliswaar door hele lieve, kleine, warme handjes, maar toch echt veel te vroeg. En daarbij, moe van het opstarten van mijn eigen praktijk. Alles is nieuw. Leuk, ontzettend leuk, maar nieuw. En buiten mijn gebaande paadjes. Blijkbaar kost me dat een hoop energie.
‘Dan doe je toch even een stapje terug? Ga gewoon zitten en kom bij.’ Juist. Hoe dan?
Al zittend in mijn hangstoel denkt mijn hoofd alleen maar aan alles wat ik wil en moet doen. En als ik bedenk dat dit ook volgende week kan, dan word ik onrustig. Ik wil het nú doen, niet volgende week, nee nu. En waarom ook niet? Ik heb namelijk zo’n kwaliteit in mijn pakket die dat prima kan. De kwaliteit van ‘doorzetten’ of ‘veel ballen in de lucht kunnen houden. Prachtige kwaliteit, heeft me al veel gebracht. En gekost.
Het volwassen deel in mij luistert n.l. nogal naar deze kwaliteit. Ze laat de kwaliteit van doorzetten de regie overnemen. Ik kijk er naar en laat het gebeuren. De kwaliteit in zijn nopjes, ik simpelweg moe. Wat zou er gebeuren als ik tegen die kwaliteit zou zeggen ‘je doet prachtig werk, je helpt me enorm, maar nu moet je echt even gaan zitten. Ik houd je niet meer bij en ben moe’. Punt.
Ik vermoed dat er helemaal niks gebeurt. Behalve dat op deze manier mijn kwaliteit de tijd krijgt om bij te komen van het harde werken. Zodat we ook plezier blijven houden in alle drukte. En ondertussen krijg ik de rust die ik nodig heb. Het knaagt wel, ‘ik moet nog dit en…’ maar ik negeer het en doe het. Ik blijf een half uur zitten. Maak een prioriteitenlijstje, zet blokken en plan vooral pauze. Ik ga rustig aan de slag en langzaam gaat mijn energie weer een beetje stromen.
De komende dagen pak ik de regie over van mijn eigen kwaliteit en laat hem zitten.
Ik doe wat goed en nodig is. Voor mezelf. Zodat ik daarna weer oog heb voor de ander. Voor jou.
Heb jij de regie over jezelf? Ben jij in balans?
Zorg goed voor jezelf en ga simpelweg, net als ik, gewoon eens zitten.
Juist Jij
