Een machtig gezicht vind ik dat, heen en weer zwiepende bomen en rondvliegende bladeren. Vanachter mijn laptop kijk ik naar de reuze bomen achter ons huis. Het waait ontzettend hard en af en toe denk ik echt ‘als die boom maar blijft staan’. Wat tot nu toe al – geen idee hoeveel – jaar het geval is, want hij staat nog steeds.
Er is geen touw aan vast te knopen, tuurlijk, de takken gaan allemaal met de wind mee naar één kant, maar wanneer ze terugvallen, vallen ze allemaal weer op hun eigen plek, in hun eigen patroon. Kris kras door elkaar, volledig passend, zonder elkaar te beschadigen. Af en toe valt er een tak naar beneden, blijkbaar niet meer zo passend of helaas niet meer sterk genoeg. Steeds meer bladeren laten los, over een paar weken zal ook deze ‘reus’ kaal zijn. Maar de takken blijven. Op hun eigen plek. En hoe gewoon het voor ons ook is, ze wachten rustig op de lente wanneer ze weer gereed zijn om de bladeren te laten groeien. Wind, regen of kou, ze wachten simpelweg op de lente.
Knusheid
Na zo’n herfststorm vind ik het heerlijk om naar buiten te gaan en door de bladeren te schuiven. Doe je dat wel eens, al sloffend door een pad van bladeren? De geur die vrijkomt opsnuiven, luisteren naar het geluid van het geritsel, het gekraak, heerlijk. Wanneer dan ook de zon er doorheen probeert te komen, dan is het één al kleur. Mét een beetje warmte. Echt prachtig om te zien en te voelen. ‘s Avonds is het weer vroeg donker, gordijnen dicht, kaarsen komen weer tevoorschijn en de kachel gaat weer aan, heerlijk. Het voelt voor mij zelfs ‘gek’ dat het dan zomaar weer een paar dagen warm kan zijn, de korte mouwen waren al uit mijn hoofd verdwenen. Het past niet meer, ik ben wel weer toe aan die knusheid.
Seizoensmens
Maar dat ben ik, niet zozeer een herfst mens, maar echt een seizoen mens. Ik ben er dan weer een soort van aan toe. Maar ik merk dat dit niet voor iedereen geldt.
Het moet je namelijk wel lukken om dit alles te zien. En bij je passen. Ik hoor en zie bij veel mensen de onrust groeien zodra die bladeren van de bomen vallen. Onrust in zichzelf, of in huis binnen het gezin. Het lijkt wel of met het dwarrelen van de blaadjes, het laatste beetje ‘vakantie-ontspanning-gevoel’ wegwaait. Het gevoel wat we allemaal zo ontzettend graag vast willen houden, zolang het kan. Maar zodra de blaadjes dwarrelen, de dagen korter worden, dan verdwijnt dat blijkbaar, samen met de zon. En neemt onrust het over.
Futloos
Let maar eens op, het uit zich vaak door het mopperen over de kou, de regen, de wind. Opeens zijn de kinderen ‘zo ontzettend druk’ en zijn we veel meer moe. Maar het is niet alleen mopperen, het lijkt dieper te zitten. Het lijkt wel of ook de twijfel toeslaat. Twijfelen over onze baan ‘is dit nog wel wat ik wil’, of over ons eigen kunnen ‘ik weet niet of het me nog wel lukt’. Futloos of somberheid die toe kan slaan, onrust in ons lichaam en onze energie lijkt per herfststorm af te nemen. Of nog zo’n woord, moedeloosheid. ‘Laat maar’, ‘komt wel weer als het warmer wordt’ zijn termen die ik ook voorbij hoor komen. Alsof we onszelf voorbereiden op de winterslaap en het leven een paar maanden in een andere stand geleefd wordt.
Wat doet het met jou?
Zonder het nu te willen verklaren, wil ik er gewoon eens bij stil staan. Het viel me op, het verschil tussen ons als mensen. Zelfs in het omgaan met seizoenen. En hoe we met dit verschil omgaan. Van ‘genietend van de knusheid door kleur en geur en wind’ waardoor je energie gaat stromen en je kunt groeien. Of de ‘twijfelachtige bladerdwarrel onrust’. Het lijkt me namelijk zo jammer voor jezelf wanneer je bijna een halfjaar onrustig bent, of somber, moedeloos.
Hoe zit dit bij jou? En wanneer je er onrustig van wordt, hoe kom jij deze seizoenen door? Sta je een soort van stil de komende maanden? Alles vanuit een automatische piloot stand zonder energie? Of bruis je door al dat gedwarrel om je heen? En loop je soms over van ideeën en plannen?
Sta er eens bij stil wat de herfst met je doet. Wat voor invloed dit heeft op je doen en laten, je stemming en gevoel. En vervolgens, hoe ga jij door de herfst heen?
Wat heb jij nodig wanneer je onrustiger bent dan je zou willen? Om ervoor te zorgen dat je ook kunt genieten van alle prachtige kleuren en geuren. En je andere kan laten genieten van jouw mooie plannen en ideeën die in je zitten?
Hoe zit dit bij jou? Let me know…
Juist Jij
