Op mijn allereerste vraag: ‘pak eens een Playmobil poppetje die staat voor jou’, pakt ze de ‘gewichtheffer’. ‘Ik ben goed in aanpakken en doorzetten. Als ik ergens voor ga, dan ga ik er ook helemaal voor’. Ze zet hem pontificaal in het midden met een ferme slag. Dit is zij. Juist.
Wanneer er iemand bij mij komt om zichzelf in beeld te zetten, dan leg ik van tevoren niet veel uit over de methode. Ik vertel iets algemeens en we gaan aan de slag. En dat doe ik heel bewust. Het allereerste poppetje dat gepakt wordt, zegt namelijk ontzettend veel over iemand. Het geeft precies aan hoe iemand op dat moment naar zichzelf kijkt. Wie op dat moment de regie heeft in iemands leven, de keuzes maakt en handelt.
Wanneer het eerste poppetje is gepakt, leg ik iets meer uit. Over de verschillende soorten poppetjes die er staan. Het verschil tussen de poppetjes die attributen hebben, iets uitbeelden en de poppetjes die geen attributen hebben, volwassen mannetjes en vrouwtjes. Vele verschillende, dat dan weer wel. Ook staan er hele kleine ‘baby’ poppetjes. Poppetjes die vaak helemaal niet gezien worden totdat ik men er op wijs.
Tijdens een sessie is het mijn taak om ervoor te zorgen dat iemand met alle ‘soorten’ poppetjes zichzelf in beeld zet. Eén volwassen poppetje (je bent immers één persoon), (als het even kan) meerdere poppetjes die iets uitbeelden (kwaliteiten poppetjes) en een klein poppetje. Het poppetje wat staat voor jouw pure (vandaar de babyvorm) eigenheid. Je emotie, je hart, je wensen en verlangens.
Wat zegt het dan wanneer iemand de gewichtheffer (kwaliteit), als eerste poppetje pakt? Een vraag die je misschien zelf nu wel kunt beantwoorden…
Naast de gewichtheffer pakt ze achtereenvolgens de clown, een verpleegster en een soort engelachtig poppetje. Allemaal kwaliteiten. Een voor een komen ze achter de gewichtheffer te staan. Prachtige kwaliteiten, mooi om te hebben.
Na uitgebreid stil te hebben gestaan bij de kwaliteiten, vraagt ze opeens ‘maar wie regelt hier nou dan wat ik wil doen? Zij doen allemaal een stukje, maar kunnen niet alles’. Precies, er ontbreekt zeker nog iemand. Jij als volwassen persoon. Jij als volwassen persoon bent de enige die ervoor kan zorgen dat er uitgevoerd wordt (door de kwaliteiten) wat jij wilt. Maar zij staat nog niet op tafel. Het kost even tijd, maar dan staat ook zij erbij, haar volwassenheid. Achter alle kwaliteiten, dat dan weer wel.
Opeens kwam daar de vraag waar het echt om draait bij deze dame van 29. ‘Hoe weet zij (het volwassen poppetje) nu wat ik écht wil?’
Waarop ik heel simpel reageer ‘dat weet zij helemaal niet.’ Ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden. ‘Euhh wie dan wel?’ Ze kijkt naar haar opstelling en pakt ze één voor één op. ‘Nee, volgens mij staat die er dan nog niet. Zij weten allemaal niet wat ze echt willen’. ‘Klopt’ geef ik haar terug, ‘je pure eigenheid staat nog niet op tafel.’
Die ‘pure eigenheid’ is voor veel mensen lastig. Veel mensen kijken een beetje gek tegen het kleine poppetje aan, ‘ze is zo klein’. Na de uitleg over juist het pure, zonder attributen, zonder kledingstijl e.d., gewoon zoals ze is, maakt haar zo uniek. In haar worden de emoties, de dromen, verlangens verbeeld. Alleen zij weet en voelt waar ze naar toe wilt. Ze kan daar niet komen zonder dat het volwassen poppetje de kwaliteiten inzet. Alle drie zijn nodig. Om daar te komen waar je heen wilt. Maar dan moet je er wel alle drie staan…
Soms lukt het niet om ‘volledig’ op tafel te komen in één sessie. Het feit dat je ontdekt hoe het bij jou werkt, wie je als volwassen persoon bent en wat je kwaliteiten zijn, is vaak al meer dan genoeg. Dat besef zet een proces in gang waardoor je een keer daarna waarschijnlijk wel toe bent aan die eigenheid. Toch pakte deze dame een klein poppetje. Heel voorzichtig zette ze haar ongeveer 50 centimeter achter haar volwassen poppetje. Het is dat ik werk aan grote tafels, maar anders was ze er vanaf gevallen…
Op het moment dat ik aan haar vraag ‘ben je zo compleet?’ breekt ze. Al snikkend wijst ze naar haar eigenheid poppetje. ‘Maar als ze zo ver weg staat en niemand haar ziet, dan weten die anderen toch ook niet wat ze moeten doen?’ Klopt helemaal. ‘Niemand ziet haar, niemand hoort haar, niemand weet waar ze precies naar toe gaan omdat niemand naar haar luistert.’ ‘Iedereen doet nuttige dingen, allemaal dingen waar ze goed in zijn, maar niemand weet precies hoe, wat en waarom.’
En dat is best hard. Hard om tegen iemand te zeggen. Ik kan dat ook alleen zeggen omdat het voor ons op tafel staat. Niet omdat ik denk dat het zo is, nee, omdat het precies is zoals zij het heeft neergezet: de kwaliteiten voorop, de volwassenheid erachter en ergens ver weg haar eigenheid. Precies dat waarin uitgebeeld wordt wat je wil staat eigenlijk niet in beeld. Letterlijk niet. En dat kan best confronterend zijn. Sterker nog, dat is confronterend.
Volgende keer gaan we verder in deel 2. Want wat maakt nou dat haar eigenheid daar staat en hoe kan ze ervoor zorgen dat ze wel gezien en gehoord wordt? Zodat ze eindelijk weet wat ze écht wil in haar leven?
Ondertussen voor jou een vraag:
Staat jouw eigenheid in beeld? Voel en weet je wat je wil?
Of doe je van alles wat je leuk en interessant vindt/goed kunt, maar is het niet wat je ten diepste echt zou willen in je leven?
Sta er eens bij stil. Wil jij 2018 ook beginnen vanuit je hart? Weten wat jouw eigenheid is? Lees hier alles over de training voor meer inzicht en verdieping. Kom snel langs, dan gaan we aan de slag…
Maar dan écht.
Juist Jij
