In drie blogs neem ik je graag mee in mijn ondernemersreis. Een reis met hoge pieken en diepe dalen. Een persoonlijke reis die door werkt in mijn bedrijf. Die ik graag met je deel omdat ik denk dat het tijd is voor meer ‘echte’ verhalen. Zodat we er kunnen zijn voor elkaar en puurder durven zijn als mens.
Het eerste deel sloot ik af met het feit dat ik een ondernemersopleiding volg bij een topcoach en dat zij aangeeft dat ik haar collega ga worden, namelijk businesscoach. En dat ik daar volledig in mee ga, ondanks ‘knagende onderbuik gevoelens…’ (Deel 1 gemist? Lees hem hier…)
Ik leer tijdens deze opleiding enorm veel. Veel over het voeren van een bedrijf, over het ondernemerschap. Over ‘hoe je het moet doen’, wat werkt er wel, wat niet, welke acties moet je doen enz. Ik slurp alle informatie in me op, ik geniet ervan. Het klinkt ook allemaal logisch én deze coach heeft al jaren een succesvol bedrijf, dus het bewijs dat het werkt, ligt er.
Na deze opleiding gooi ik radicaal mijn bedrijf om, van persoonlijke coaching naar businesscoaching. Ik maak in no time een prachtig werkboek, gooi mijn aanbod over de kop en doe marketingtechnisch wat ik moet doen, super. Vol energie gooi ik het in mijn netwerk ‘dit is wat ik nu doe, laat het iedereen weten, het is prachtig’.
En dat vond ik ook echt. Al past mijn goed lopende en mooie workshop niet meer in mijn nieuwe aanbod. Al past mijn Playmobil leger veel minder goed. Al voel ik me zelf soms onzeker over de inhoud. Al voelt het niet helemaal zoals mezelf. Ofzo. Maar mijn hoofd vindt het prachtig. Ik verkoop ook meteen een aantal individuele trajecten, hoe gaaf.
Al tijdens het eerste traject denk ik bij de eerste sessie: ‘oké, de volgende keer staat dit op het programma, daarna dit en dan…’. Zucht.
Daar was de eerste barst. Een barst van ‘voorspelbaar, niet diepgaand, niet persoonlijk, saaiheid’. Maar ja, ‘dit is wat ik nu doe’.
Maanden van enorm hard werken volgen: Andere manier van communiceren, ander aanbod, ander type mensen.
Mijn hoofd vindt het heerlijk. Tegelijkertijd verdwijnt mijn gevoel, al heb ik dit eerst helemaal niet door.
Een lieve trainster uit mijn netwerk vraagt of ik mee wil doen met haar training, zomaar opeens. Een training waarin het gaat over ‘menselijk zakendoen’. Tijdens de training zegt de trainster ‘wat zie ik jou enorm hard werken, ben je er zelf gelukkig mee?’ Barst twee…
Het wordt zomervakantie. Heel bewust sluit ik de deuren van mijn bedrijf 4 weken. Ik ben mega moe, alarmbellen gaan af. Die herken ik nog van mijn tijd in loondienst; de vakantie kwam altijd ‘net op tijd…’.
Al tijdens de vakantie merk ik dat een paar weken rust niet voldoende is. Ik heb zo geen zin om weer aan de slag te gaan. En dat is iets wat ik totaal niet van mezelf ken. Het is een intens gevoel wat heel diep zit.
Gelukkig heb ik een fantastische man die zegt ‘begin gewoon heel rustig en rust vooral heel veel uit’. Wat een rijkdom.
Tegelijkertijd komt daar weer een coach op mijn pad. Jawel, ze komen soms gewoon uit de lucht vallen ?. Toch ben ik met haar in zee gegaan. Omdat ik mezelf beter ‘wil leren verkopen’ en zij daar nou eenmaal heel veel kennis van heeft. De eerste maanden is ze ‘alleen maar’ bezig om me in die rust te houden omdat dit is wat is écht nodig heb.
Tijdens mijn ‘rustig opstarten fase’, kom ik heel langzaam bij. En voel ik dat het radicaal switchen van mijn bedrijf, me veel heeft gebracht, maar ook heel veel heeft gekost. En vooral dat ik er niet het juist van heb gemaakt.
Ik ben nou eenmaal van het persoonlijke, dus hoezo focus ik me nu alleen maar op het ‘business’ stuk?
Daar hebben we dat knagende gevoel; dit ben ik niet. Dat is wat mijn hoofd wil na de opmerking van die coach die ik enorm hoog heb zitten. Ik wil voldoen aan haar verwachtingen. Verwachtingen die zij helemaal niet heeft, maar die ik mezelf opleg. Ik wil het juiste doen: dat wat ik denk dat zij wil dat ik zou moeten doen. (lees die zin nog maar een keer, haha)
Terwijl ik ‘niks aan het doen ben op de bank’ , hoor ik het mezelf nog hardop zeggen ‘hoe blond wil je zijn Wendy, je moet dit gaan combineren’. Juist het persoonlijke in je bedrijf gebruiken. Vanuit je gevoel je bedrijf creëren. Zonder het persoonlijke en het gevoel kán het helemaal niet.
En dit ben ik nou eenmaal, persoonlijk. Daarna pas praktisch en doen.
Als sneeuw voor de zon verdwijnt dat knagende gevoel.
Dus daar gaan we weer, alsof je (weer) opnieuw gaat beginnen…
In het laatste deel vertel ik je hoe het nu is”: Dan DENK je dat je doet wat je zelf wilt, duurt het een jaar voordat je ook VOELT en doet wat je écht wilt.
Denk je ‘men, ik wil voorkomen dat ik ook iemand anders zoveel invloed op mijn doen en laten laat hebben’, doe dan mee met mijn training ‘Zet jezelf én je bedrijf in beeld’ op 1 februari, leer je hoe je dit kunt voorkomen door jezelf te blijven. Je leest er hier alles over…
